Sidney Breidel verbindt culturen en belicht slavernijverleden in Dordrecht

Welkom op de pagina van Sidney Breidel

Ontdek hoe Sidney Breidel, medeoprichter van het CECD, culturen in Dordrecht verbindt en aandacht vraagt voor het slavernijverleden. Vanuit de kracht van zijn voorouders pleit hij voor het vertellen van het hele, eerlijke verhaal – ook over de rol van Johan de Witt.

Lees verder Toon minder

Aandacht voor slavernijverleden

Met CECD maakt Sidney samen met historicus Rowan van der Stelt onder meer het slavernijverleden van Dordrecht zichtbaar. Door zich in deze geschiedenis te verdiepen, ontdekte hij ook de rol van de gebroeders De Witt. “We leren dat Johan en Cornelis de Witt een belangrijke rol speelden in de geschiedenis. Maar de familie De Witt was ook verantwoordelijk voor de onvrijheid van veel mensen. Ze waren betrokken bij het ruilen van werelddelen: van West-Afrika en Suriname met Nieuw-Amsterdam, het huidige New York. Bovendien hadden familieleden verschillende plantages in hun bezit. Mensen werden tot slaaf gemaakt en hadden niets te zeggen.”

Het eerlijke verhaal

Sidney benadrukt dat hij niet tegen de gebroeders De Witt is, maar dat het volledige verhaal verteld moet worden. “Ik vind dat Dordrecht haar verantwoording mag nemen voor de rol die de familie De Witt in het Dordtse slavernijverleden had. Door voormalig minister-president Rutte is er een enorme komma in dit verhaal gezet. Wat nu? Ik vind dat we het héle, eerlijke verhaal moeten vertellen. Over de tot slaaf gemaakte mensen die voor hun rechten opkwamen, weerstand boden en streden voor hun vrijheid. En ook over de ongelijkheid en uitsluiting die tot op de dag van vandaag nog bestaat. Laten we dit verhaal delen in het onderwijs, maar ook bij instellingen en bedrijven.”

Bestaansrecht

Het gaat Sidney niet alleen om geschiedenis, maar ook om zijn eigen afkomst. Hij spreekt met trots over de kracht van zijn voorouders die tot slaaf waren gemaakt en via liederen en dans boodschappen aan elkaar doorgaven. “Als ze mochten zingen, moesten ze de kerk aanbidden. Maar ondertussen zongen ze bijvoorbeeld dat ze hun vrijheid terug zouden pakken door naar het zuiden te vluchten nadat zij een plantage in de fik hadden gestoken.” Die moed van zijn voorouders is voor Sidney een bron van kracht. Het is voor hem dé reden om zich met het CECD in te zetten. “Als zij het toen niet hadden overleefd, was ik er niet geweest. Mijn bestaansrecht komt voort uit hun kracht en daar haal ik weer veel kracht uit.”

Stille strijder

Hoewel Sidney kritisch is op de rol van Johan de Witt in de koloniale geschiedenis, ziet hij ook hoe deze rol als positief kan worden ervaren. “Hij reisde rond, bezocht andere steden en sprak met het volk. In die zin een voorbeeld voor mensen die hij als menselijk beschouwde. Daar hoorden zwarte mensen niet bij. Maar ik denk dat hij nog beter naar het volk had kunnen luisteren.” Sidney herkent zich deels in Johan de Witt. “Hij startte een politieke beweging, sprak zich uit en durfde zich te keren tegen de Oranjes. Ik spreek mij ook uit tegen racisme, discriminatie en ongelijkheid. Maar ik strijd niet op de manier zoals er van activisten wordt verwacht. Ik ben meer een inner peace activist, een stille strijder. Ik ga met mensen in gesprek en probeer ze aan het denken te zetten. Niet om te overtuigen of te schaden. Ik wil vooral dat mensen begrijpen dat je anderen behandelt zoals je zelf ook behandeld wil worden.”

Meer onderzoek?

Samen met historicus Rowan van der Stelt werkte Sidney aan het boekje ‘Slavernijverleden Dordrecht’ en het boek ‘Dordrecht, slavernij en autonomie van 1572 tot nu’. Het onderzoek leverde antwoorden, maar ook veel nieuwe vragen op. “Zette Johan de Witt zijn positie in voor zichzelf of voor de ander? Wilde hij werkelijk anderen helpen of wilde hij zelf beter worden van zijn handelen? Wat was de gedachte achter de kolonisatie?” Sidney pleit voor vervolgonderzoek, om het verleden van verschillende kanten te belichten. “Als we het onderzoeken, kunnen mensen het misschien plaatsen, van beide kanten.”